Αφλατοξίνες και καρκινογέννεση

Αφλατοξίνες και καρκινογέννεση

Οι αφλατοξίνες είναι δευτερογενείς μεταβολίτες  οι οποίοι παράγονται από τους μύκητες Αspergilus flavus και A. Parasiticus και αναπτύσσονται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας σε μία μεγάλη ποικιλία αγροτικών προϊόντων όπως σε ξηρά φρούτα, ξηρούς καρπούς, σιτηρά, μπαχαρικά και τυριά. Παράγοντες που επιδρούν στην ανάπτυξη των μύκητα και την παραγωγή των αφλατοξινών είναι η υγρασία, η θερμοκρασία,  το ph του τροφίμου, και η ανταγωνιστική δράση του μύκητα με λοιπούς μικροοργανισμούς.

Σύμφωνα με στοιχεία του FAO, 25% των ολικών καρπών που παράγονται μολύνονται από τις αφλατοξίνες, ενώ ανιχνέυονται σημαντικά και σε δείγματα ζωοτροφών. Πρόκειται για τις κυριότερες τροφιμογενείς μυκοτοξίνες που σχετίζονται με την δημόσια υγεία. Συγκεκριμένα, οι αφλατοξίνες μπορεί να προκαλέσουν αφλατοξίκωση η οποία σχετίζεται με υψηλή θνησιμότητα στα πουλερικά και άλλα κατοικίδια ζώα που τρέφονται με μολυσμένη τροφή. Aπό όλες τις μελέτες προκύπτει πως  τόσο η δοσολογία όσο και η χρονική διάρκεια έκθεσης στις αφλατοξίνες προκαλούν μέγιστες τοξικές επιδράσεις με τις εξής καταγεγραμμένες επιπτώσεις στην υγεία: ηπατική κίρρωση και θνησιμότητα, ανοσοκαταστολή και συσσωρευτική επίδραση αναφορικά με τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου.

Επίσης , η αφλατοξίνη συγκαταλέγεται στις εξαιρετικά ανοσοτοξικές, καρκινογόνες, μεταλλαξιογόνες και τερατογόνες ουσίες. Βάσει δεδομένων του ΙARC(Ιnternational Cancer Research Institute)η αφλατοξίνη ορίζεται ως καρκινογόνος ουσία 1ης Τάξης ( Class 1 carcinogen). Το όργανο-στόχος της τοξικής δράσης των αφλατοξινών είναι το ήπαρ.Κυρίως, η βρώση τροφίμων επιμολυσμένων με την μυκοτοξίνη αφλατοξίνη Β1,έχει ενοχοποιηθεί ως ένας από τους κυριότερους παράγοντες του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος (ΗΚΚ) στον άνθρωπο.

Οι αφλατοξίνες φαίνονται ικανές να προκαλούν σειρά μεταλλάξεων π χ. η G→ T μετάθεση στο κωδικόνιο 249 του εξονίου 7 στο ογκοκατασταλτικό γονίδιο p53 το οποίο οδηγεί σε ΗΚΚ. Οι προαναφερόμενες συνέπειες στη δημόσια υγεία επέφερε αυστηρότατη Ευρωπαϊκή νομοθεσία κατά την οποία πολύ χαμηλές συγκεντώσεις αφλατοξίνης στα τρόφιμα είναι επιτρεπτές, της τάξεως 4ppb (Henry et al , 1999).

Ωστόσο, η επιμόλυνση των αγροτικών προϊόντων κυρίως σιτηρών (σιτάρι, κριθάρι, ρύζι, αραβόσιτο, κεχρί), σπόρων (ηλιόσπορο, βαμβακόσπορο) και καρπών (κελυφωτά φιστίκια, αμύγδαλα) παραμένει ένα χρόνιο και άλυτο πρόβλημα καθώς με βάση τα τωρινά δεδομένα, ο  έλεγχος για τη μείωση παραγωγής των αφλατοξινών καθίσταται δύσκολος και ανεπαρκής.

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinmail

Comments are closed.