Η Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία ταξινομεί τo bingeeating  στις διαταραγμένες διαιτητικές συμπεριφορές σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια DSM-IV.

Χαρακτηρίζεται από επαναλαμβόμενα επεισόδια μεγάλης κατανάλωσης τροφής σε μικρό χρονικό διάστημα (2 ωρών) και από αίσθημα έλλειψης αυτοελέγχου.Η αδηφαγική διαταραχή εμφανίζεται σε μεγαλύτερη συχνότητα από κάθε άλλη διατροφική διαταραχή και σχετίζενται με την παχυσαρκία. Το 20-30% των παχύσαρκων ατόμων που επισκέπτονται το γιατρό τους για να χάσουν βάρος, καλύπτουν και τα κριτήρια του συνδρόμου.Σε αντίθεση με την Ψυχογενή Βουλίμια, στο σύνδρομο binge eating δεν παρατηρείται αντισταθμιστική συμπεριφορά όπως πρόκληση εμέτου, αυστηρή δίαιτα ή υπερβολική άσκηση με συστηματικό τρόπο. Eπίσης η αδηφαγική διαταραχή δεν συνυπάρχει αποκλειστικά με την Ψυχογενή Ανορεξία ή την Ψυχογενή Βουλιμία.

Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που παρουσιάζουν τετοια συμπεριφορά απέναντι στο φαγητό προσπαθούν ν΄αποκρύψουν τα συναισθήματα που βιώνουν σχετικά με το φαγητό.Τα επεισόδια υπερφαγίας ή αδηφαγίας σχετίζονται με τουλάχιστον τρία από τα ακόλουθα:

• Το άτομο τρώει πιο γρήγορα από το συνηθισμένο ρυθμό κατανάλωσης γεύματος.
• Το άτομο  δεν αντιλαμβάνεται το αίσθημα του κορεσμού και συνεχίζει να τρώει μέχρι να νιώσει δυσφορία.
• Το άτομο καταναλώνει τρόφιμα που είναι ενεργειακά πυκνά και σε μεγάλες ποσότητες.
• Συνήθως το άτομο τρώει απομονωμένο διότι νιώθει αμήχανα ως προς την ποσότητα του φαγητού που καταναλώνει.
• Μετά τα επεισόδια υπερφαγίας, το άτομο βιώνει κατάθλιψη και έντονη ενοχή.
• Τα επεισόδια αδηφαγίας συμβαίνουν κατά μέσο όρο , τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα για έξι μήνες.

Αιτολογία του Συνδρόμου

Πίσω από κάθε  διατροφική διαταραχή (Ψυχογενής Ανορεξία, Ψυχογενής Βουλιμία, Binge eating) συνυπάρχουν προδιαθεσικοί και συνεργαστικοί παράγοντες. Στους προδιαθεσικούς  παράγοντες περιλαμβάνεται η χαμηλή αυτοεκτίμηση , η παχυσαρκία, η έμφαση στο αδύνατο σώμα και η τελειομανία ως μέρος της προσωπικότητας.Οι συνεργαστικοί παράγοντες είναι η επαναλαμβανόμενη ενασχόληση με δίαιτες αδυνατίσματος,τα συναισθηματικά προβλήματα στην οικογένεια καθώς και προβλήματα προσαρμογής του  ατόμου.

Πρόληψη και Αντιμετώπιση

Στα πλαίσια της πρόληψης θα πρέπει να τίθενται ρεαλιστικοί στόχοι σχετικά με το υγιές σωματικό βάρος. Οι δίαιτες αδυνατίσματος όχι μόνο δε βοηθούν στη θεραπεία αλλά δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.Για ν’αντιμετωπιστεί επιτυχώς η αδηφαγική διαταραχή επιβάλλεται η συνεργασία διαιτολόγου και ειδικού θεραπευτή ψυχικής υγείας με κύριο στόχο τη διαχείρηση των επεισοδίων υπερφαγίας.  Έτσι ,ο διαιτολόγος συστήνει αρχικώς εργαλεία αυτοπαρακολούθησης όπως είναι η καταγραφή διαιτητικής πρόσληψης καθώς και συναισθημάτων που συνδέονται με την πρόσληψη τροφής.Ο επόμενος στόχος είναι η εκπαίδευση του θεραπευόμενου και η μείωση του σωματικού βάρους σε υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα.

Επίσης με τη βοήθεια  ειδικού ψυχολόγου ή/και ψυχίατρου θα πρέπει να τονωθεί το αίσθημα της αυτοεκτίμησης ασχέτως του σωματικού βάρους.Σε κάθε περίπτωση θα ήταν ωφέλιμο ν ΄αναγνωριστούν εγκαίρως τα συμπτώματα υπερφαγίας και να ζητηθεί βοήθεια από διαιτολόγο και ψυχολόγο.